یونس شکرخواه، استاد پیشکسوت علم ارتباطات در گفتوگوی تفصیلی با ایکنا گفت: در پاسخ به این سؤال که پرسیدید «هوش مصنوعی به کدام سو میرود»، از جنبه دادهها یا پیکسل من میتوانم این را بفهمم. چند وقت پیش تابلوی نگهبان شب رامبراند، در موزه هلند به NFT با پیکسلهایی بزرگتر از چشم تبدیل شده بود. قیمت تابلوی NFT از تابلوی اصلی بیشتر است، چون پیکسلایز است. قابل جابجایی است و در جیب جا میشود. در این مورد پاسخهای فلسفی متفاوت خواهند بود. مگر ما چقدر آب میخوریم که این همه استکان داریم با این همه طرح؟ قدیمها استکانها کمر باریک بود یا پایه نقرهای. چند مدل ساعت میخواهیم که وقت را بدانیم؟ مسئله این است که ما متوجه نشدیم ساعت چه زمانی از جنبه وقت بودن خارج شد. کسی که ساعت رولکس(Rolex) میبندد مشکل وقت ندارد، بلکه ساعتش یک کارت ویزیت است. وقتی قیمت ساعت رولکس او صد میلیون تومان ارزش دارد، با ما یک رابطه نمادین برقرار میکند. او شاید ده بار در دقیقه دستش را بالا بیاورد که همه ببینند ساعتش رولکس است. ماشین چه زمانی از حالت حمل و نقل خارج شد؟ پورشه چه فرقی با پراید دارد؟ اینها نمادین هستند. بخشی از مسئله ایمنی و سرعت است ولی همه میدانیم که نمادین است.
انتهای پیام